Τι κάθεσαι?

Στην Ελλάδα που σε έφτυσε, τι περιμένεις?

Σε σένα μιλάω, που ήθελες να πιάσεις τη ζωή από τα χέρια σου, να προσπαθήσεις να κάνεις αυτή τη μικρή γωνιά του κόσμου καλύτερη.

Τι περιμένεις; Τελείωσε, πάει.

Κάνε τη καρδιά σου πέτρα και φύγε, έτσι και αλλιώς ποτέ δε φοβήθηκες την σκληρή εργασία. Ποτέ δε φοβήθηκες γιατί στα χέρια σου στύβεις και ατσάλι.

Η Ελλάδα τελείωσε.
Όχι δε κατακτηθήκαμε. Υποδουλωθήκαμε, εθελούσια και χωρίς αγώνα.

Μη τους αφήσεις ποτέ να σε κάνουν σαν αυτούς, φύγε και η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς.

Φτιάξανε μια Ελλάδα για τους άχρηστους, μια Ελλάδα για τα λαμόγια και τους τεμπέληδες.

Οχι για εσένα.
Ας τη χαίρονται.
Φύγε.